گنجشک به درخت گفت : « خودتو محکم نگه دار... می خوام از روت بپرم و برم! »
درخت جواب داد : « رفیق! من اصلا نفهمیدم تو کی روی شاخه م نشستی که حالا نگران برخاستن ت باشم! »
خیلی از ما تصور می کنیم نبودنمان چه فاجعه ی عظیمی - لااقل برای اطرافیانمان - ایجاد می کند. غافل از اینکه ذات «انسان» را با «نسیان» آغشته اند.
* * * * *
نصیحت نوشت: برای پیشگیری از افسردگی تان می گویم! دلخوش به تعریف و تمجید و مقبولیت تان نزد دیگران نباشید.
تجربه نوشت: اولین آدمایی که فراموشتان می کنند، همان هایی هستند که «زیادی» قبول تان دارند. (کتاب «مرکب محو» جمالزاده را بخوانید) این تازه خوشبینانه ترین حالت است! حالت معمولش این است که می خواهند سر به تن تان نباشد. (داستان هارون خلیفه عباسی و برمکیان را بخوانید واعتبروا...!)
دعا نوشت: خدایا، ما را با تعریف و تمجید مردمان «خر» نکن!