به روزهای انتخابات که نزدیک می شیم، به مناسبت اندک تجربه و سابقه ای که در کار تبلیغات دارم، سر و کله ی دوستان مقطعی پیدا می شه. دوستانی که فقط مال همین روزا هستند و بلافاصله بعدش غیب شون می زنه. در واقع، نزدیک شدن ایام انتخابات رو از تماس ناگهانی اینا می فهمم.
معمولا مکالمه شون هم اینجوری شروع می شه: «خیلی وقت بود دلم برات تنگ شده بود فلانی....!»
و من می دونم که دلشون تنگ نشده ، بلکه کارشون لنگه!
پس از سالها، این اولین باره که دخالتی توی فعالیت های انتخاباتی ندارم.
به این نتیجه رسیدم که دیگه جواب تماس دوستان مقطعی ِ سیاسی ـ انتخاباتی رو ندم ... و ندادم.
تبلیغات خیلی خوبه ولی تبلیغ دروغ فاجعست...