سرگردانی میان یکهزار و صد کاندیدا!

یکهزار و صدوبیست و یک نفر کاندیدای مجلس در حوزه انتخابیه تهران داریم. برای انتخاب از میان این لیست بلند و بالا، چه میتوان کرد؟!

راه اول: دوتا جناح مطرح دارید که برای هم شاخ و شانه می کشند. فحش های آب کشیده ی محترمانه نثار هم می کنند. یکدیگر را متهم به خشک مغزی، نوکری انگلیس، انحصارطلبی، دنیاپرستی و هزار و یک انگ دیگر می کنند. کمتر منبع موثق و متقن و قابل اتکایی هم برای درآوردن صحت و سقم ادعاهایشان هست، وعده دادن هم که کنتور نمی اندازد، تا دلت بخواهد وعده و وعید...
و اما اشکال بزرگ «لیستی» رأی دادن، چرخش مکرر قدرت در دست عده ای معدود است که خواه ناخواه، وامدار حزب و دارودسته شان هستند و متعهد به انجام خواسته ها و کسب منافع آنان... و در نتیجه نبود فرصت برای عرض اندام تازه نفس ها
.

راه دوم: تحقیق.... اشکال عمده آن است که در میان منابع قابل دسترس ما، یافتن منبع بی طرف، تقریبا امریست غیر ممکن. اگر بنا باشد از لابلای اخبار و نوشته ها و تحلیل ها و آمارها، کاندیداهای موجود را با هم مقایسه کنید، به فرض اینکه برای هر کاندیدا، تنها یک ربع ساعت وقت گذاشته باشید، حداقل یکماه زمان لازم است تا کار و زندگی تان را به کلی تعطیل کرده و با فراق بال و آسودگی خاطر، صبح تا شب بنشینید به مطالعه و تحلیل، و رزق و روزی تان را هم از عالم غیب برسانند!

و اما راهکار پیشنهادی: بالا بردن شعور سیاسی جامعه و ارتقای سطح انتظارات معقول شهروندان، بستر سازی برای فعالیت سالم احزاب و از همه مهمتر، شفاف سازی روند اطلاع رسانی بی طرفانه از سوی مجریان امر.

پ.ن: راهنمای همشهری امروز (اگهی نیازمندیها) 196صفحه بود. اگر اطلاع رسانی بی طرفانه در خصوص معرفی سوابق و برنامه های نامزدهای انتخابات به اندازه ی لوله کش و سمساری و اپیلاسیون برای مسئولین اهمیت داشت، یک چیزی در حد و اندازه ی همین یکروز آگهی های همشهری، با محتوای نتایج همان تحقیقاتی که حضرات آن را «احراز صلاحیت» نامیده اند، کار خیلی از ما جماعت سرگردان و متحیر بین این همه نامزد ریز و درشت انتخاباتی را راه می انداخت. میرزا قلمدون را در تلگرام دنبال کنید: @mirzaghalamdoon

مجلس پیر، جامعه جوان

میانگین سنی نمایندگان مجلس در دوره های گذشته:
مجلس اول شورای اسلامی میانگین سنی ۴۰ سال
مجالس دوم و سوم ۴۱ سال
مجلس چهارم ۴۲ سال
مجلس پنجم ۴۴ سال
مجلس ششم ۴۵ سال
مجلس هفتم ۴۷ سال
مجلس هشتم ۴۹ سال
مجلس نهم ۵۲سال این نشون می ده که هزارماشاءالله نماینده های ملت همینجوری با مجلس دارند هر دوره پیر و پیرتر می شن! و نکته اینجاست، چقدر از یک مجلس 52 ساله می شه توقع داشت عمق دغدغه های تحصیل و ازدواج و اشتغال و مسکن و ... هزار مشکل تو در توی نسل جوان جامعه رو بتونه درک کنه و براش راه حل عملی پیدا کنه؟! پ.ن: وجود با تجربه ها همیشه مهمه. اما نه به قیمت بسته شدن راه ورود جوان ترها...

دل تنگ و کار لنگ

به روزهای انتخابات که نزدیک می شیم، به مناسبت اندک تجربه و سابقه ای که در کار تبلیغات دارم، سر و کله ی دوستان مقطعی پیدا می شه. دوستانی که فقط مال همین روزا هستند و بلافاصله بعدش غیب شون می زنه. در واقع، نزدیک شدن ایام انتخابات رو از تماس ناگهانی اینا می فهمم. 

معمولا مکالمه شون هم اینجوری شروع می شه: «خیلی وقت بود دلم برات تنگ شده بود فلانی....!» 

و من می دونم که دلشون تنگ نشده ، بلکه کارشون لنگه! 

پس از سالها، این اولین باره که دخالتی توی فعالیت های انتخاباتی ندارم. 

به این نتیجه رسیدم که دیگه جواب تماس دوستان مقطعی ِ سیاسی ـ انتخاباتی رو ندم ... و ندادم.

خسارت بی تدبیری

در برنامه ی «پایش» گفته شد : «با خسارتی که به انگلیس دادیم (یک میلیون پوند) و به عربستان هم خواهیم داد میشد برای 1100خانواده مستمند، سرپناه ساخت.»

اما حقیقت مطلب این است هزینه ی «بی تدبیری» در این آب و خاک، بسیار بسیار بیش از این حرف هاست. چه منطقی می پذیرد در کشوری که منابع روی زمین آن یکصد میلیون نفر و منابع زیرزمینی آن یکصدمیلیون نفر دیگر را به راحتی تأمین می کند، وضعیت معیشتی قالب مردم، اینگونه باشد؟

کانال تلگرامی میرزا قلمدون
@mirzaghalamdoon

دیگه تک چرخ نمی زنم :)

یکی از هنرپیشه های چهره و محبوب سینمایی توی مصاحبه ی تلویزیونی، خیلی ریلکس افاضه فیض می فرمود که چون رفت و آمد زیادی به اصفهان دارد، اغلب این مسیر را با خودرو (لابد از همان انواع میلیاردی) با سرعت متوسط 170 کیلومتر در ساعت طی می کند و مشکلی هم با جریمه ها ندارد! (دارندگی و برازندگی!)

از جنبه تربیتی و آموزشی و اخلاقی(!) این اظهار فضل ها که بگذریم و استعداد مفرط اهل رسانه را هم در تخریب فرهنگ فاکتور بگیریم، خوشبختانه  پس از سالیان سال، بالاخره تصمیمی که می بایست بیست سی سال پیش گرفته می شد، به منصه ی ظهور رسید.

بخوانید:
جرائم رانندگی گران شد/ سرعت غیرمجاز و عبوراز چراغ قرمز ۲۰۰هزار تومان

هیات دولت نرخ جرائم رانندگی را اصلاح و سقف جریمه ها را به 4 میلیون ریال رساند.

عبور از چراغ قرمز، سبقت غیرمجاز در راه های دو طرفه و تجاوز از سرعت مجاز ( بیش از 30 کیلومتر بر ساعت) در کلانشهرها و مراکز استان ها و جاده های بین شهری و مناطق آزاد تجاری و صنعتی تا 200 هزار تومان 

انجام حرکات نمایشی مانند دور زدن در جا و یا حرکت موتور سیکلت بر روی یک چرخ، حرکات مارپیچ، حرکت با دنده عقب در آزادراه ها و بزرگ راه ها به 150 هزار تومان و عبور از محل ممنوع، استفاده از تلفن همراه، عدم رعایت مقررات حمل بار و عبور وسایل نقلیه غیرمجاز از خطوط ویژه 100 هزار تومان

رانندگی در حالت مستی و مصرف داروهای روان گردان و افیونی 400 هزار تومان 

حرکت نکردن وسایل نقلیه بین خطوط، نداشتن پلاک جلو، عقب و یا ناخوانا بودن آن و عدم رعایت حق تقدم عبور 60 هزار تومان 
نداشتن برگه معاینه فنی 40 هزار تومان 

کانال تلگرامی میرزا قلمدون : @mirzaghalamdoon
منبع خبر: ایلنا

در حاشیه ی یک خبر جالب

خبر جالب اینکه پایگاه اطلاع رسانی بازار سرمایه(سنا)، چهارشنبه 16 دی خبرداده که : صنایع خوراکی سعودی صافولا، یکی از شرکت های عربی که در بازار ایران نیز فعالیت دارد با وجود تمام مشکلات دیپلماتیک قصد دارد در بازار ایران باقی بماند و تصمیم به خروج سرمایه از این بازار را ندارد.
مدیر ارشد اجرایی این شرکت هم گفته: اگر تحریم ها برداشته شوند این شرکت سود بیشتری را عاید خواهد شد به همین دلیل قصد خروج از ایران را نخواهیم داشت.
بر اساس آمار منتشر شده، شرکت صافولا 90 درصد سهام شرکت توسعه صنعتی بهشهر را در اختیار دارد، این در حالی است که شرکت بهشهر دارنده 40 درصد از سهام بازار خوراکی ایران است. (لینک منبع)

من کاری به کاروکاسبی حضرات سعودی ندارم. اختیار مالشان را دارند که کجا خرج کنند و کجا دربیاورند! فقط تقاضا می کنم مسئولین محترم یک مقدار شفاف سازی کنند که اگر بر حسب اعداد و ارقام بالا، (نود درصد ضربدر چهل درصد) سی وشش درصد آنچه در سفره گذاشته ایم، از کمپانی آقایان خریداری می شود، یک مقدار در غلظت و چیدمان لغات و بلندای اصواتمان ، زمانی که به ایشان بدوبیراه می گوییم، تجدید نظر نماییم!

کانال میرزا قلمدون در تلگرام
@mirzaghalamdoon

پهلوان های بعد از عملیات!

صبح عملیات رمضان خیلی خسته برای یک ساعتی رفته بودیم داخل سنگر استراحت کنیم، 
شب خیلی سختی گذشته بود، چندین شهید داده بودیم، با آنکه تعدادی عراقی هم اسیر گرفته و مقدار زیادی ضربه به نیروهای دشمن زده بودیم، اما نتوانستیم مواضع جدید را نگه داریم. 
خاکریز مناسبی برای دفاع در برابر پاتک عراقی ها فراهم نشده بود، برای همین نصفه شبی به جای اول برگشته بودیم.
هوای گرم تابستانِ جنوب، باد و طوفان توام با خاک، خستگی شدید، گفته بودیم ماشینی برای عقب بردن اسرا بیاید آنهم نیامده بود. !
همه حالشان گرفته بود، با این همه، کریم، پیک گردان که از بچه های لشکر آباد بود و عرب، و دو سه تا از بچه های پر انرژی را نگاه داشته بودیم مواظب اسرای عراقی باشند تا ماشین بیاید، و ما هم کمی استراحت کنیم...
هنوز چشمهایم گرم خواب نشده بود که دیدم کریم با سرعت و استرس داخل سنگر آمد و التماس که بیایم بیرون !
می گفت اتفاق بدی دارد می افتد...
با عجله و گیج بیرون رفتم، 
خدایا... ! 
نیرویی تازه وارد که اتفاقا ریش بلند و چهره با هیبتی داشت، یکی از اسرا را داشت از بقیه جدا می کرد ببرد... لباس پلنگی تن این نیرو بود و کلی هم به خودش نوار تیربار ماهرانه پیچانده بود، ظاهرش جوری بود که فکر می کردم از مسئولین جنگ باشد، 
با تعجب پرسیدم: "کجا؟! 
اسیر رو کجا می برین؟!
که دیدم با لهجه ای محلی و با همان عصبانیتی که چهره اش را گرفته بود گفت: "می برم به سزای اعمالش برسونم این بی پدر مادر رو..."
بی چاره اسیر عراقی که از چشمهای تازه وارد فهمیده بود چه خبر است، پشت سر هم التماس می کرد "دخیل خمینی، انا مسلم، اخی... اَنَ شیعه، بالعباس..." 
و مثل باران گریه می کرد، 
لباس پلنگی اما عین خیالش نبود، مثل گوسفند می کشیدش ببرد پشت خاکریز و کارش را تمام کند!
صدایش کردم و گفتم: 
"داداش جریان چیه ! به ما هم میگی چی شده؟" 
بصورت غضبناکی نگاهی به من کرد و گفت: "من قسم خوردم حتما باید یه عراقی بکشم، رو قرآن دست گذاشتم که تا عراقی نکشم برنگردم، و هنوز نشده... همین یکی رو می کشم میرم، 
نگاه سبیلاش کن به خدا از اون بعثی هاست!" 
......

حرفی از آن هزاران کاندر حکایت آمد

در سفری بودم، صحرا پربرف بود، و گبری را دیدم دامن در سرافگنده و از صحرای برف می‌رفت و ارزن می‌پاشید. ذالنون گفت: ای دهقان! چه دانه می‌پاشی؟
گفت: مرغکان چینه نیابند. دانه می‌پاشم تا این تخم به برآید و خدای بر من رحمت کند.
گفتم: دانه ای که بیگانه پاشد - از گبری- نپذیرد.
گفت: اگر نپذیرد، بیند آنچه می‌کنم؟
گفتم: بیند.
گفت: مرا این بس باشد!
ذوالنون از آن سخن در شور شد. گفت: خداوندا! بهشتی به مشت ارزن به گبری چهل ساله ارزان می‌فروشی؟
هاتفی آواز داد: که حق تعالی هرکه را خواند، نه به علت خواند، و هرکه را راند نه به علت راند. تو ای ذوالنون! فارغ باش که کار انفعال لمایرید با قیاس عقل تو راست نیوفتد! 

"تذکره الاولیا عطار در ذکر ذوالنون مصری"

آن را که خبر شد، خبری باز نیامد

بیگ محمد: هیچ وقت عاشق بوده‌ای ستار؟
ستار: عاشق زیاد دیده‌ام!
بیگ محمد: راه و طریقش چه جور است عشق؟
ستار: من که نرفته‌ام برادر!
بیگ محمد: آنها که رفته‌اند چی؟ آنها چی می‌گویند؟
ستار: آنها که تا آخر رفته اند برنگشته‌اند تا چیزی بتوانند بگویند!




کلیدر
محمود دولت آبادى 

ریشه بعضی از اتفاقات بد زندگی ما

ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺑﻪ ﻣﻦ ﯾﺎﺩ ﺩﺍﺩ...
ﺍﮔﺮ ﻗﻀﺎﻭﺕ ﻧﺎﺩﺭﺳﺘﯽ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﮐﺴﯽ ﺑﮑﻨﻢ...
دنیا ﺗﻤﺎﻡ ﺗﻼﺷﺶ ﺭﺍ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﺗﺎ ﻣﺮﺍ ﺩﺭ ﺷﺮﺍﯾﻂ ﺍﻭ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﻫﺪ...
ﺗﺎ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺛﺎﺑﺖ ﮐﻨﺪ...
ﺩﺭ ﺗﺎﺭﯾﮑﯽ ﻫﻤﻪ ﻣﺎ ﺷﺒﯿﻪ ﻫﻤﺪﯾﮕﺮﯾﻢ...

(منبع نامعلوم)